Example Community Reference Letter

February 6, 2011 - Fifth Sunday in Ordinary Time

1Cor 2,4-5
La mia parola e la mia predicazione non si basarono su discorsi persuasivi di sapienza, ma sulla manifestazione dello Spirito e della sua potenza, perché la vostra fede non fosse fondata sulla sapienza umana, ma sulla potenza di Dio.

4 καὶ ὁ λόγος μου καὶ τὸ sermon, not in persuasion [t] wisdom [logois] but in this proving spirit and power, 5 fiber faith lest YOU ᾖ en sofiᾳ men but in this power of God. 4

et sermo meus, mea et prædicatio not persuasibilibus Humanæ sapientiae verbis, sed in exposition et spiritus virtutis, 5 ut fides vestra non sit in sapientia hominum, sed in virtute Dei.

In Summa Theologica (II-ª IIae, quaestio 177 articulus 1) S. Thomas wonders whether the gratia sermonis , the ability to speak effectively of God, is a grace gratis data , or one of the gifts of the Holy Spirit bestowed for the benefit of others, or it is a simple capacity natural, irrelevant to the kingdom of God Among the steps that appear to substantiate the latter case there is 1 Cor 4.20 (Non est enim regnum Dei in the sermon, sed in virtute - For God's kingdom is not in word but in power).
S. Thomas replied that the speech is made available through a knowledge of someone else. So the Holy Spirit in the church shall be the gift by which one is understood by different people (and this is the gift of tongues), and the gift by which we speak effectively. The effectiveness of the speech is then triple, that speech that is effective: 1. enlightens the intellect 2. affection moves, that you listen willingly 3. moves the will to what is proposed. This is operated by the Holy Spirit in the listener, which uses the speaker as a tool. In the above passage from 1 Corinthians Paul speaks of 4.20 discorso puramente umano, privo della grazia dello Spirito, come si vede da quanto aveva detto di sé prima (ed eccoci finalmente al nostro passo!): la sua predicazione non si basava su elaborati discorsi di sapienza, ma sulla potente manifestazione dello Spirito.

Respondeo dicendum quod gratiae gratis datae dantur ad utilitatem aliorum, ut supra dictum est. Cognitio autem quam aliquis a Deo accipit, in utilitatem alterius converti non posset nisi mediante locutione. Et quia Spiritus Sanctus non deficit in aliquo quod pertineat ad Ecclesiae utilitatem, etiam providet membris Ecclesiae in locutione, non solum ut aliquis sic loquatur ut a diversis possit intelligi, quod pertinet ad donum linguarum; sed etiam quod efficaciter loquatur, quod pertinet ad gratiam sermonis. Et hoc tripliciter.
- Primo quidem, ad instruendum intellectum, quod fit dum aliquis sic loquitur quod doceat.
- Secundo , ad movendum affectum, ut scilicet libenter audiat verbum Dei, quod fit dum aliquis sic loquitur quod auditores delectet. Quod non debet aliquis quaerere propter favorem suum, sed ut homines alliciantur ad audiendum verbum Dei.
- Tertio , ad hoc quod aliquis amet ea quae verbis significantur, et velit ea implere, quod fit dum aliquis sic loquitur quod auditorem flectat.
Ad quod quidem efficiendum Spiritus Sanctus utitur lingua hominis quasi quodam instrumento, ipse autem est qui perficit operationem interius. Unde Gregorius dicit in homilia Pentecostes: "Nisi Spiritus Sanctus repleat AUDITORS rope, for Aures vox corporis docentium incassum Sonat.