1Cor 2,6-7
tra coloro che sono perfetti parliamo, sì, di sapienza, but a wisdom that is not of this world, nor of the rulers of this world, which are reduced to nothing. Let's talk about the wisdom of God, who is the mystery that has remained hidden and that God has set before the ages for our glory.
6 Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ present age of repealed: 7 but we speak God en mystiriῳ wisdom, his apokekrymmenin, HN proorisen God before the ages to our glory:
6
Sapientiam autem inter loquimur Perfectos; sapientiam not true saecula huius, huius Neque principum saecula here destruuntur, 7 sed Dei loquimur sapientiam in mysterio, quae Abscondita east, quam Deus ante saecula prædestinavit in gloriam Nostramo,
If wisdom is the perfect, it is not present in all who are in the grace of God? In the Summa Theologica (II-IIae ª q. 45 a. 5) S. Thomas, after pointing out that wisdom entails righteousness of opinion about the realities of God and an ability to put them on that basis of human affairs, notes that it, there are two grades:
1. Some receive it in so far as is necessary (and sufficient) to their salvation; e questo tipo di sapienza non manca a nessuno che ami Dio
2. altri ricevono una sapienza più alta, sia sotto l'aspetto contemplativo (sono in grado di penetrare misteri più alti) che pratico (riescono a ordinare non solo la propria vita, ma anche l'altrui). Questo grado non è proprio di tutti quelli che sono in grazia, ma è un dono speciale dello Spirito Santo. Il passo paolino in oggetto riguarda questo secondo grado di sapienza.
Videtur quod sapientia non sit in omnibus habentibus gratiam. Maius enim est sapientiam habere quam sapientiam audire. Sed solum perfectorum est sapientiam audire, secundum illud I ad Cor. II, "sapientiam loquimur inter perfectos". Cum ergo non omnes habentes gratiam sint perfecti, videtur quod multo minus omnes habentes gratiam sapientiam habeant.
Sed contra est quod quicumque qui est sine peccato mortali diligitur a Deo, quia caritatem habet, qua Deum diligit; Deus autem diligentes se diligit, ut dicitur Prov. VIII. Sed Sap. VII dicitur quod neminem diligit Deus nisi eum qui cum sapientia inhabitat. Ergo in omnibus habentibus gratiam, sine peccato mortali existentibus, est sapientia.
Respondeo dicendum quod sapientia de qua loquimur, sicut dictum est, importat quandam rectitudinem iudicii circa divina et conspicienda et consulenda. Et quantum ad utrumque, ex unione ad divina secundum diversos gradus aliqui sapientiam sortiuntur.
- Quidam enim tantum sortiuntur de recto iudicio, tam in contemplatione divinorum quam etiam in ordinatione rerum humanarum secundum divinas regulas, quantum est necessarium ad salutem. Et hoc nulli deest sine peccato mortali existenti per gratiam gratum facientem, quia si natura non deficit in necessariis, multo minus gratia. Unde dicitur I Ioan. II "unctio docet vos de omnibus".
- Quidam autem altiori gradu percipiunt sapientiae donum, et quantum ad contemplationem divinorum, inquantum scilicet altiora quaedam mysteria et cognoscunt et aliis manifestare possunt; et etiam quantum ad directionem humanorum secundum regulas divinas, inquantum possunt secundum eas non solum seipsos, sed etiam alios ordinare. Et iste gradus sapientiae non est communis omnibus habentibus gratiam gratum facientem, sed magis pertinet ad gratias gratis datas, quas Spiritus Sanctus distribuit prout vult, secundum illud I ad Cor. XII: "alii datur per spiritum sermo sapientiae" et cetera.
Ad primum ergo dicendum quod apostolus loquitur ibi de sapientia secundum quod se extendit ad occulta mysteria divinorum, sicut et ibidem dicitur: "loquimur Dei sapientiam in mysterio absconditam".
0 comments:
Post a Comment