What Do You Do With Your Sperm After Masterbation

March 6, 2011 -

Romans 3.28:
We believe that man is justified by faith apart from works of law.
λογιζόμεθα γὰρ δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶς ἔργων νόμου.
Arbitramur iustificari enim hominem per fidem sine operibus legis. The brochure

articulis De Fidei et Ecclesiae sacramentis is a summary of doctrine on faith and sacraments with pastoral intent (it is dedicated to the Archbishop of Palermo), dating from around 1261, when St. Thomas is located in Orvieto. In the first part - on the articles of faith - explains how the whole Christian faith revolves around the divine-humanity of Christ. One of the articles of faith (in his fourth enumeration) to the effect of his divine power ( effectus divinae virtutis ), or grace. Then we expose twelve errors in this regard. The first is quello di chi, nella chiesa antica, pensava che senza l'osservanza della legge di Mosè, il Vangelo da solo non potesse bastare alla salvezza. Qui Tommaso cita la nostra frase (Rom 3,28); questa fu infatti la grande battaglia di S. Paolo. Notiamo che il tema non è affatto superato: si ripropone ogni volta che, teoricamente e/o praticamente, si affianca al Vangelo qualche altra strada di salvezza o chiave interpretativa che lo integrerebbe in modo coessenziale, ossia come "ingrediente" altrettanto essenziale. Tentazione continuamente risorgente.

Quartus articulus pertinet ad effectum gratiae , per quam vivificatur Ecclesia a Deo, secundum illud Roman. III, v. 24: "iustificati gratis per gratiam ipsius", scilicet Dei; et sub articulo isto comprehenduntur omnia sacramenta Ecclesiae, et quaecumque pertinent ad Ecclesiae unitatem, et dona Spiritus Sancti, et iustitia hominum. Et quia de sacramentis Ecclesiae posterius est tractandum, de his interim supersedeamus, et alios errores contra hunc articulum exponamus.

Quorum primus est Cerinthi et Ebionis, et etiam Nazaraeorum, qui dixerunt gratiam Christi non sufficienter ad salutem operari, nisi aliquis circumcisionem et alia legis mandata custodiat,
contra quos dicitur Roman. III, 28: "arbitramur iustificari hominem per fidem sine operibus legis".

Secundus est error Donatistarum, qui posuerunt gratiam Christi solum in Africa remansisse, quia scilicet totus alius mundus communicabat Caeciliano Carthaginensi episcopo, quem ipsi condemnaverunt, et in hoc negabant unitatem Ecclesiae, contra quos dicitur ad Coloss. III, 11: "in Christo Iesu non est gentilis et Iudaeus, circumcisio et praeputium, barbarus et Scytha, servus et liber; sed omnia in omnibus Christus".

Tertius est error Pelagianorum, qui quidem
- primo negaverunt peccatum originale esse in parvulis, contra id quod dicit apostolus ad Roman. V, 12: "per unum hominem peccatum in hunc mundum intravit, et per peccatum mors: ita et in omnes homines mors pertransiit, in quo omnes peccaverunt"; et in Psalm. l, 7, dicitur: "ecce in iniquitatibus conceptus sum".
- Secundo dicunt quod principium boni operis inest homini a seipso, sed consummatio est a Deo, contra id quod dicit apostolus Philipp. II, 13: "Deus est qui operatur in vobis et velle et perficere pro bona voluntate".
- Tertio dicunt gratiam dari homini secundum sua merita, contra id quod dicitur Rom. XI, 6: "si autem gratia, iam non ex operibus: alioquin gratia iam non esset gratia".

Quartus error est Origenis, qui posuit omnes animas creatas cum Angelis simul, et pro diversitate eorum quae ibi egerunt, quosdam homines vocari a Deo per gratiam, quosdam vero in infidelitate relinqui, contra quod dicit apostolus ad Rom. IX, 11: "cum nondum nati essent, aut aliquid boni egissent aut mali (ut secundum electionem propositum Dei maneret) non ex operibus, sed ex vocante dictum est ei, quia maior serviet minori".

Quintus error est Cathaphrygiarum, idest Montani, Priscae, et Maximillae qui dicunt, prophetas quasi arreptitios fuisse, et quod non prophetaverunt per Spiritum Sanctum, contra quos dicitur II Petr. I, 21: "non enim voluntate humana allata est aliquando prophetia; sed Spiritu Sancto inspirati locuti sunt sancti Dei homines.

Sextus est error Cerdonis, qui primo dixit, Deum legis et prophetarum non esse patrem Christi, nec bonum Deum esse, sed iustum: patrem vero Christi bonum esse; quem etiam Manichaei secuti sunt, legem reprobantes: contra quos dicitur Roman. VII, 12: "lex quidem sancta, et mandatum sanctum et iustum et bonum": et ibid. I, 2, dicitur: "quod ante promiserat per prophetas suos in Scripturis sanctis de filio suo".

Septimus error est eorum qui quaedam quae ad perfectionem vitae pertinent, asserunt esse ad necessitatem salutis. Quorum quidam fuerunt qui se arrogantissime apostolos vocaverunt, qui nullam spem putant habere salutis eos qui coniugibus utuntur, et propria possident. Alii vero, scilicet Tatiani, non vescuntur carnibus, et eas omnino abominantur, secundum illud apostoli I ad Timoth. IV, 1-3: "in novissimis temporibus discedent quidam a fide, attendentes spiritibus erroris, et doctrinis Daemoniorum, in hypocrisi loquentium mendacium et cauteriatam habentium suam conscientiam, prohibentium nubere, et abstinere a cibis, quos Deus creavit ad percipiendum cum gratiarum actione fidelibus, et his qui cognoverunt veritatem". Dicunt enim quod promissio de adventu Spiritus Sancti non fuit in apostolis completa, sed in eis, contra illud quod dicitur Act. II. Eutychiani etiam dicunt homines non posse salvari nisi continue orent, propter illud quod Dominus dicit Luc. XVIII, 1: "oportet semper orare, et non deficere": quod sic accipitur, secundum Augustinum, ut nullum diem praetermittant circa orandi opera. Alii vero qui Passalonitae dicuntur, intantum silentio student, ut naribus et labiis digitum apponant: passalos enim Graece dicitur palus, et ranchos nasus. Quidam etiam dicunt, quod homines non possunt salvari nisi semper nudis pedibus ambulent: contra quos omnes dicit apostolus I Corinth. X, 22: "omnia mihi licent, sed non omnia expediunt", ex quibus datur intelligi quod licet aliqua a sanctis viris assumantur tanquam expedientia, non tamen propter hoc opposita redduntur illicita.

Octavus error est eorum qui dicunt e contrario, opera perfectionis non esse praeferenda communi vitae fidelium, sicut Iovinianus posuit quod virginitas non praefertur coniugio, contra illud quod dicitur I Corinth. VII, 38: "qui matrimonio iungit virginem suam bene facit; et qui non iungit melius facit"; et sicut Vigilantius, qui aequavit statum divitias possidentium statui paupertatis propter Christum assumptae, contra quem dicit dominus Matth. XIX, 21: "si vis perfectus esse, vade, et vende omnia quae habes, et da pauperibus, et habebis thesaurum in caelo; et veni, sequere me".

Nonus error est negantium liberum arbitrium, sicut quidam negavit, dicens, animas quae sunt malae creationis, non posse non peccare, contra quos dicitur I Ioan. II, 1: "haec scribo vobis ut non peccetis".

Decimus error est Priscianistarum, et etiam mathematicorum dicentium, homines fatalibus stellis obligatos, ita scilicet quod eorum opera sunt necessitati stellarum subiecta, contra quos dicitur Ierem. X, 2: "a signis caeli nolite metuere quae timent gentes".

Undecimus error est dicentium quod homines Dei gratiam et caritatem habentes, peccare non possunt, ita quod asserunt eos qui aliquando peccaverunt, nunquam caritatem habuisse, contra quos dicitur Apocal. II, 4-5: "caritatem tuam primam reliquisti: memor esto itaque unde excideris".

Duodecimus error est eorum qui ea quae ab Ecclesia Dei universaliter sunt statuta, dicunt non esse observanda, sicut Aeriani, qui dicunt statuta ieiunia non esse solemniter celebranda, sed cum quis voluerit, ieiunet, ne videatur esse sub lege; et sicut Tesseradecathitae, idest Quartodecumani, qui dicunt quartadecima luna Pascha esse celebrandum, quocumque die septimanae occurreret; et eadem ratio est de quibuscumque ab Ecclesia statutis. Et contra omnes istos errores in symbolo apostolorum dicitur: "sanctam Ecclesiam Catholicam, sanctorum communionem, remissionem peccatorum"; et in symbolo patrum dicitur: "qui locutus est per prophetas, et unam sanctam Catholicam et apostolicam Ecclesiam. Confiteor unum Baptisma in remissionem peccatorum".

Dutch Master Wholsale

ninth Sunday in Ordinary Time February 27, 2011 - Eighth Sunday of Ordinary

1Cor 4,3-4
A me importa assai poco di venire giudicato da voi o da un tribunale umano; anzi, io non giudico neppure me stesso, perché, anche se non sono consapevole di alcuna colpa, non per questo sono giustificato. Il mio giudice è il Signore!

3 ἐμοὶ δὲ εἰς ἐλάχιστόν ἐστιν ἵνα ὑφ'ὑμῶν ἀνακριθῶ ἢ ὑπὸ ἀνθρωπίνης ἡμέρας: ἀλλ' οὐδὲ ἐμαυτὸν ἀνακρίνω: 4 οὐδὲν γὰρ ἐμαυτῷ σύνοιδα, ἀλλ'οὐκ ἐν τούτῳ δεδικαίωμαι, ὁ δὲ ἀνακρίνων με κύριός ἐστιν.

3 Mihi autem pro minimum est ut a vobis iudicer, aut ab humano die, sed Neque meipsum judice. 4 Nihil enim mihi conscius sum, sed non in hoc sum iustificatus; here iudicat me autem, est Dominus. In

I ª q.-IIae Article 112. 5 S. Thomas asks: do you know you have the grace, that of being in communion with God? One can learn something in three ways: 1
. revelation. This happens in particular cases, to comfort and strengthen the good, even in the face of special difficulties and in particular missions
2. immediately, or direct knowledge. In this way, neither may have the grace to know, since you have no understanding (apprehension, perception) of the direct grace of God that is in us, as also appears from our past: "I do not even judge myself"
3. indirectly, or through signs, to conjecture. This way you can know to be in communion with God, when you see the joy in itself as signs placed in God, detachment from worldly things, the consciousness in order. This knowledge, however imperfect. It may well be that something always escapes us.

Respondeo dicendum tripliciter quod aliquid potest cognosco.

- One way to revelationem. Et hoc potest aliquis Scire so if habere gratiam. Revelatio enim Deus hoc aliquando aliquibus ex speciali privilegio, ut securitatis gaudium etiam in hac vita in eis incipiat, et confidentius et fortius magnifica opera prosequantur, et mala praesentis vitae sustineant, sicut Paulo dictum est, II ad Cor. XII: "sufficit tibi gratia mea".

- Alio modo homo cognoscit aliquid per seipsum, et hoc certitudinaliter. Et sic nullus potest scire se habere gratiam. Certitudo enim non potest haberi de aliquo, nisi possit diiudicari per proprium principium, sic enim certitudo habetur de conclusionibus demonstrativis per indemonstrabilia universalia principia; nullus autem posset scire se habere scientiam alicuius conclusionis, si principium ignoraret. Principium autem gratiae, et obiectum eius, est ipse Deus, qui propter sui excellentiam est nobis ignotus; secundum illud Iob XXXVI: "ecce, Deus magnus, vincens scientiam nostram". Et ideo eius praesentia in nobis vel absentia per certitudinem cognosci non potest; secundum illud Iob IX: "si venerit ad me, non videbo eum, si autem abierit, non intelligam". Et ideo homo non potest per certitudinem diiudicare utrum ipse habeat gratiam; secundum illud I ad Cor. IV "sed neque meipsum iudico, qui autem iudicat me, Dominus est".

- Tertio modo cognoscitur aliquid coniecturaliter per aliqua signa. Et hoc modo aliquis cognoscere potest se habere gratiam, inquantum scilicet percipit se delectari in Deo, et contemnere res mundanas; et inquantum homo non est conscius sibi alicuius peccati mortalis. Secundum quem modum potest intelligi quod habetur Apoc. II: "vincenti dabo manna absconditum, quod nemo novit nisi qui accipit", quia scilicet ille qui accipit, per quandam experientiam dulcedinis novit, quam non experitur ille qui non accipit. Ista tamen cognitio imperfecta est. Unde apostolus dicit, I ad Cor. IV: "nihil mihi conscius sum, sed non in hoc iustificatus sum". Quia ut dicitur in Psalmo XVIII: "delicta quis intelligit? Ab occultis meis munda me, Domine".

What Temperature Does Pvc Pipe Break/

February 20, 2011 - Seventh Sunday in Ordinary Time

1Corinti cap. 3

I. A proposito dei vv. 18-19:

Nessuno si illuda. Se qualcuno tra voi si crede un sapiente in questo mondo, si faccia stolto per diventare sapiente, perché la sapienza di questo mondo è stoltezza before God

18 Μηδεὶς ἑαυτὸν ἐξαπατάτω: εἴ τις δοκεῖ σοφὸς εἶναι ἐν ὑμῖν ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, μωρὸς γενέσθω, ἵνα γένηται σοφός. 19 ἡ γὰρ σοφία τοῦ κόσμου τούτου μωρία παρὰ τῷ θεῷ ἐστιν.

18 if seducat Nemo, quis videtur inter vos sapiens are they in saecula hoc, stultus fiat ut sit sapiens. 19 Sapientia enim huius mundi, stultitia est apud Deum.

In Summa theol. (II-IIae ª q. 113 a. 1) S. Thomas wonders whether the irony, for which one says to him less than true, it is a sin or not. From Pr 30.2 where we read "stultissimus virorum sum" - are the most foolish among men - indeed sembrebbe to be praiseworthy. Answer: There is a wisdom / foolishness in the eyes of the world and before God who is wise for the world is foolish in the eyes of God and vice versa. Perciò uno può dire (o raccomandare, come fa Paolo nel nostro passo) di essere stolto secondo il mondo, in quanto non cerca i beni mondani come il mondo, essendo in tal modo sapiente presso Dio. O, viceversa, li cerca; e allora è sapiente presso il mondo e stolto presso Dio.

Ad primum sic proceditur. Videtur quod ironia, per quam aliquis minora de se fingit, non sit peccatum. Nullum enim peccatum procedit ex divina confortatione. Ex qua procedit quod aliquis de se minora dicat, secundum illud Prov. XXX: visio quam locutus est vir cum quo est Deus, et qui, Deo secum morante confortatus, ait, stultissimus sum virorum.

Ad primum ergo dicendum quod duplex est sapientia, et duplex stultitia. Est enim quaedam sapientia secundum Deum, quae humanam vel mundanam stultitiam habet adiunctam, secundum illud I ad Cor. III, "si quis inter vos sapiens videtur esse in hoc saeculo, stultus fiat, ut sit sapiens".
Alia vero est sapientia mundana, quae, ut ibidem subditur, stultitia est apud Deum. Ille ergo qui a Deo confortatur, confitetur se esse stultissimum secundum reputationem humanam, quia scilicet mundana contemnit, quae hominum sapientia quaerit. Unde et ibidem subditur "et sapientia hominum non est mecum", et postea subdit "et novi sanctorum scientiam" (Pr 30,2).

II. A proposito dei vv. 21-22:

Quindi nessuno ponga il suo vanto negli uomini, perché tutto è vostro: Paolo, Apollo, Cefa, il world, life, death, present and future: all are yours; But you are Christ and Christ is God

21 ὥστε μηδεὶς καυχάσθω ἐν ἀνθρώποις: πάντα γὰρ ὑμῶν ἐστιν, 22 εἴτε Παῦλος εἴτε Ἀπολλῶς εἴτε Κηφᾶς εἴτε κόσμος εἴτε ζωὴ εἴτε θάνατος εἴτε ἐνεστῶτα εἴτε μέλλοντα, πάντα ὑμῶν, 23 ὑμεῖς δὲ Χριστοῦ, Χριστὸς δὲ θεοῦ.

22 Omnia enim vestra sunt, sive Paulus, sive Apollo, sive Cephas, sive mundus, sive vita, sive mors, sive præsentia, sive futura : omnia enim vestra sunt; 23 vos autem Christi; Christus autem Dei.

Commentando Romani 8,32 ("colui che non ha risparmiato il suo proprio Son but gave him up for us all, not even give us all things with him? "Super Roma ch. 8 l 6), St. Thomas observes that since everything is created and exists in the Son, giving us the Son of God has given us everything else (which he in fact exist). So all things work together for our good: what's higher than us, or God, for our enjoyment as the ultimate and definitive peace, what is at our level, that is, spiritual beings - men and angels - because we live in communion with them, what is further down - for or against - because there is utility. Therefore, nothing is lacking to those who fear God

In ipso autem Filio Dei existunt omnia, sicut in primordiali et praeoperativa causa. Col. I, 17: "ipse est ante omnia", et cetera.
Unde, eo tradito nobis, omnia sunt data nobis; unde subdit "quomodo non etiam cum illo", scilicet dato nobis, "omnia donavit nobis", ut scilicet omnia cedant in bonum nostrum;
- superiora quidem, scilicet divinae personae ad fruendum,
- rationales spiritus ad convivendum,
- omnia inferiora ad utendum, non solum prospera sed etiam adversa. I Cor. c. III, 22 s.: "omnia vestra sunt, vos autem Christi, Christus autem Dei".
Unde patet quod, sicut in Psalmo dicitur, "nihil deest timentibus eum".

Saucepan Mark On Hobs

February 13, 2011 - Sixth Sunday in Ordinary Time

1Cor 2,6-7
tra coloro che sono perfetti parliamo, sì, di sapienza, but a wisdom that is not of this world, nor of the rulers of this world, which are reduced to nothing. Let's talk about the wisdom of God, who is the mystery that has remained hidden and that God has set before the ages for our glory.

6 Σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ present age of repealed: 7 but we speak God en mystiriῳ wisdom, his apokekrymmenin, HN proorisen God before the ages to our glory:
6
Sapientiam autem inter loquimur Perfectos; sapientiam not true saecula huius, huius Neque principum saecula here destruuntur, 7 sed Dei loquimur sapientiam in mysterio, quae Abscondita east, quam Deus ante saecula prædestinavit in gloriam Nostramo,

If wisdom is the perfect, it is not present in all who are in the grace of God? In the Summa Theologica (II-IIae ª q. 45 a. 5) S. Thomas, after pointing out that wisdom entails righteousness of opinion about the realities of God and an ability to put them on that basis of human affairs, notes that it, there are two grades:
1. Some receive it in so far as is necessary (and sufficient) to their salvation; e questo tipo di sapienza non manca a nessuno che ami Dio
2. altri ricevono una sapienza più alta, sia sotto l'aspetto contemplativo (sono in grado di penetrare misteri più alti) che pratico (riescono a ordinare non solo la propria vita, ma anche l'altrui). Questo grado non è proprio di tutti quelli che sono in grazia, ma è un dono speciale dello Spirito Santo. Il passo paolino in oggetto riguarda questo secondo grado di sapienza.

Videtur quod sapientia non sit in omnibus habentibus gratiam. Maius enim est sapientiam habere quam sapientiam audire. Sed solum perfectorum est sapientiam audire, secundum illud I ad Cor. II, "sapientiam loquimur inter perfectos". Cum ergo non omnes habentes gratiam sint perfecti, videtur quod multo minus omnes habentes gratiam sapientiam habeant.

Sed contra est quod quicumque qui est sine peccato mortali diligitur a Deo, quia caritatem habet, qua Deum diligit; Deus autem diligentes se diligit, ut dicitur Prov. VIII. Sed Sap. VII dicitur quod neminem diligit Deus nisi eum qui cum sapientia inhabitat. Ergo in omnibus habentibus gratiam, sine peccato mortali existentibus, est sapientia.

Respondeo dicendum quod sapientia de qua loquimur, sicut dictum est, importat quandam rectitudinem iudicii circa divina et conspicienda et consulenda. Et quantum ad utrumque, ex unione ad divina secundum diversos gradus aliqui sapientiam sortiuntur.

- Quidam enim tantum sortiuntur de recto iudicio, tam in contemplatione divinorum quam etiam in ordinatione rerum humanarum secundum divinas regulas, quantum est necessarium ad salutem. Et hoc nulli deest sine peccato mortali existenti per gratiam gratum facientem, quia si natura non deficit in necessariis, multo minus gratia. Unde dicitur I Ioan. II "unctio docet vos de omnibus".

- Quidam autem altiori gradu percipiunt sapientiae donum, et quantum ad contemplationem divinorum, inquantum scilicet altiora quaedam mysteria et cognoscunt et aliis manifestare possunt; et etiam quantum ad directionem humanorum secundum regulas divinas, inquantum possunt secundum eas non solum seipsos, sed etiam alios ordinare. Et iste gradus sapientiae non est communis omnibus habentibus gratiam gratum facientem, sed magis pertinet ad gratias gratis datas, quas Spiritus Sanctus distribuit prout vult, secundum illud I ad Cor. XII: "alii datur per spiritum sermo sapientiae" et cetera.

Ad primum ergo dicendum quod apostolus loquitur ibi de sapientia secundum quod se extendit ad occulta mysteria divinorum, sicut et ibidem dicitur: "loquimur Dei sapientiam in mysterio absconditam".