2Ti 4.7 to 8
7 I have fought the good fight, I have finished the race, I have kept the faith. 8 Now I just need a crown of righteousness which the Lord, the righteous judge, will award to me on that day, not only to me but also to all those who have awaited love his appearing.
7 τὸν καλὸν ἀγῶνα ἠγώνισμαι, τὸν route and teteleka, the faith tetirika: 8 So it is for me a crown of righteousness son, whom give me a son of Lord in ekeinῃ tῇ imerᾳ, the righteous judge, οὐ μόνον δὲ ἐμοὶ ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ.
In his explanation of the 10 commandments, S. Thomas pulled a brief discussion on the law of the Gospel of charity, which brings with four goods: 1. produces life in the soul 2. produces the observance of the commandments of God 3. defends against the wiles 4. leads to bliss. About this last point he cites our text:
Quartum vero est quod ad felicitatem perducit. Solum enim caritatem habentibus aeterna beatitudo promittitur. Omnia enim absque caritate insufficientia sunt. II Tim. IV, 8: "in reliquo reposita est mihi corona iustitiae, quam reddet mihi in illa die iustus iudex: non solum autem mihi, sed et his qui diligunt adventum eius". Et sciendum, quod solum secundum differentiam caritatis est differentia beatitudinis et non secundum aliquam aliam virtutem. Multi enim magis abstinentes fuerunt quam apostoli; sed ipsi in beatitudine omnes alios excellunt propter excellentiam caritatis: ipsi enim fuerunt primitias spiritus habentes, sicut dicit apostolus, Rom. VIII. Unde differentia beatitudinis est ex differentia caritatis. ( Collationes in decem praeceptis , prooemium)
Where note that the CEI is somewhat misleading translation: "to all those who have awaited love his appearing." It would be better to be more literal: "who loved his appearing" (Vulgate: here diligunt adventum eius). Thomas cites the passage in 2 Tim just about charity, it is precisely this love for the manifestation of Christ. Holiness, and their happiness depends on the quality of that love.
In Summa Theologiae (I-IIae ª q. 114 a. 3) Thomas wonders if ex condigno deserve eternal life, that is, for justice, with a reward adeguata al merito, oppure ex congruo, per grazia, con una ricompensa di molto eccedente rispetto al merito. A sostegno della prima tesi sta il nostro passo:
Sed contra, id quod redditur secundum iustum iudicium, videtur esse merces condigna. Sed vita aeterna redditur a Deo secundum iudicium iustitiae; secundum illud II ad Tim. IV, in reliquo reposita est mihi corona iustitiae, quam reddet mihi dominus in illa die, iustus iudex. Ergo homo meretur vitam aeternam ex condigno.
Risposta: dal punto di vista dell'azione umana c'è una enorme sproporzione tra merito e ricompensa, che dunque è retribuito de congruo. Dal punto di vista dell'azione dello Spirito Santo tra merito e ricompensa c'è proporzione, in quanto entrambi sono opera dello stesso Spirito. E' dunque retribuito de condigno.
Respondeo dicendum quod opus meritorium hominis dupliciter considerari potest, uno modo, secundum quod procedit ex libero arbitrio; alio modo, secundum quod procedit ex gratia Spiritus Sancti.
* Si consideretur secundum substantiam operis , et secundum quod procedit ex libero arbitrio, sic non potest ibi esse condignitas, propter maximam inaequalitatem. Sed est ibi congruitas, propter quandam aequalitatem proportionis, videtur enim congruum ut homini operanti secundum suam virtutem, Deus recompenset secundum excellentiam suae virtutis.
* Si autem loquamur de opere meritorio secundum quod procedit ex gratia Spiritus Sancti , sic est meritorium vitae aeternae ex condigno. Sic enim valor meriti attenditur secundum virtutem spiritus sancti moventis nos in vitam aeternam; secundum illud Ioan. IV, fiet in eo fons aquae salientis in vitam aeternam. Attenditur etiam pretium operis secundum dignitatem gratiae, per quam homo, consors factus divinae naturae, adoptatur in filium Dei, cui debetur hereditas ex ipso iure adoptionis, secundum illud Rom. VIII, si filii, et heredes.
0 comments:
Post a Comment